آشنایی با ورق ضدسایش | فولاد ضدسایش چیست؟
در ساخت و ساز، عیار و ترکیب مواد ورق فولادی مورد استفاده تأثیر زیادی بر محصول نهایی دارد. ورق فولادی مقاوم در برابر سایش ( ورق ضدسایش ) یک صفحه فولادی معمولی است که دارای کیفیت سخت تر و سخت تری است که تقریباً چهار برابر بیشتر از ورق فولادی سازه ای با استحکام بالا معمولی دوام می آورد.
حال چگونه باید فهمید که آیا پروژه شما به فولاد مقاوم در برابر سایش نیاز دارد یا خیر؟
در شرکت فولاد مرکزی دلاکان به بررسی ورق فولادی مقاوم در برابر سایش، و همچنین تفاوت‌های بین سطوح سختی می‌پردازیم. با این وجود پیش از مطالعه نیز می توانید برای دریافت قیمت ورق ضدسایش با ما تماس بگیرید.
ورق ضدسایش چیست؟
ورق فولادی مقاوم در برابر سایش ( ورق ضدسایش ) یک صفحه فولادی با آلیاژ کربن بالا است. این بدان معنی است که ورق ضدسایش به دلیل افزودن کربن سخت تر است و به دلیل آلیاژهای اضافه شده، شکل پذیر و مقاوم در برابر آب و هوا است.
کربن اضافه شده در طول تشکیل صفحه فولادی به طور قابل ملاحظه ای چقرمگی و سختی را افزایش می دهد، اما استحکام را کاهش می دهد.
کاربرد
بنابراین، ورق های ضد سایش در کاربردهایی استفاده می شود که ساییدگی و پارگی دلایل اصلی خرابی هستند، مانند تولید صنعتی، معدن، ساخت و ساز و جابجایی مواد. ورق های سایشی برای استفاده های سازه ای مانند تیرهای نگهدارنده در پل ها یا ساختمان ها ایده آل نیستند.
برخی از کاربردهای رایج که در آن ورق ضدسایش برای کمک به مقاومت در برابر سایش و پارگی مواد استفاده می شود عبارتند از:
- نوار نقاله
- سطل
- آسترهای تخلیه
- ملحقات ساختمانی
- مانند مواردی که در بولدوزرها و بیل مکانیکی استفاده می شود
- رنده
- ناودان
- هاپرها
ایجاد ورق ضدسایش با انجام عملیات کوئنچ و تمپر
مواد ضدسایش با کوئنچ کردن و تمپر کردن بلوک‌های فولادی آهنگری یا شمش‌ها تولید می‌شوند. در طی این فرآیند، ساختار دانه برای افزایش چقرمگی و تشویق شکل‌پذیری (یا کمتر شکننده بودن) تغییر می‌کند و منجر به سخت شدن کامل مواد می‌شود.
Quenching و Tempering (Q&T) یک فرآیند دو قسمتی است:
کوئنچ
زمانی اتفاق می افتد که فولاد به دمای بالا – معمولاً بین 1500 تا 1650 درجه فارنهایت – به سرعت با آب خنک شود. این فرآیند باعث ایجاد ساختارهای کریستالی در فولاد می شود و سختی را افزایش می دهد.
تمپرینگ
فرآیند گرم کردن مجدد فولاد خاموش شده تا دمای کمتر از حد بحرانی (حدود 300 تا 700 درجه فارنهایت) و سپس اجازه دادن به صفحه برای خنک شدن در دمای معمولی هوا است.
گرم کردن مجدد مواد، ساختارهای کریستالی تشکیل شده در طول فرآیند خاموش کردن را از بین می برد، در حالی که خنک شدن طولانی به ساختارهای کریستالی اجازه می دهد تا از آن خارج شوند – بیشتر استحکام و سختی را حفظ می کند، اما به شکل پذیری کلی می افزاید.
